Szukasz najlepszej formy treningu dla siebie? A może starasz się jak najszybciej wrócić do zdrowia po przebytym urazie? Zanim wybierzesz formę ćwiczeń, koniecznie poznaj różnice pomiędzy treningiem EMS a treningiem medycznym!
Trening EMS – co to jest?
Od kilku lat EMS bije rekordy popularności na całym świecie, również w Polsce. Trening EMS wykorzystuje metodę elektrostymulacji mięśniowej. Jest to stymulacja impulsami prądu stałego i zmiennego (o zmiennej częstotliwości). Na ciało osoby ćwiczącej aplikuje się specjalne elektrody, przez które w czasie treningu przebiegają impulsy elektryczne.
Obecnie treningi EMS wykorzystuje się zarówno podczas rehabilitacji, na przykład w przypadku zaniku mięśni, jak i w klubach fitness. Powstaje coraz więcej siłowni, które oferują treningi EMS. Mają one przynieść spektakularne rezultaty, nawet gdy ćwiczymy 30 minut dwa razy w tygodniu.
Należy jednak mieć świadomość, że cena takich treningów nadal jest wysoka, a na efekty można liczyć tylko wtedy, gdy ćwiczenia przeprowadzanie są pod okiem fizjoterapeuty, a nie pracownika siłowni, nieposiadającego wiedzy medycznej.
Na czym polega trening medyczny?
Trening medyczny to całościowy, często długotrwały proces, podczas którego następuje określenie i diagnoza dysfunkcji ruchowych, a następnie optymalizacja działania układu ruchu. W trakcie treningu zestaw ćwiczeń dobierany jest indywidualnie, a poprzedzony jest diagnostyką funkcjonalną.
Głównym celem treningu medycznego jest doprowadzenie do pełnej równowagi pomiędzy mobilnością i stabilnością. Pacjent uczy się również sterowania układem ruchu, co ma zwiększyć efektywność ćwiczeń, a także poprawić codzienny komfort.
Co ważne, trening medyczny przeznaczony jest nie tylko dla osób w okresie rehabilitacji czy powrotu do zdrowia po urazie, ale też dla wszystkich, którzy zaczynają przygodę z aktywnością fizyczną i chcą mieć pewność, że robią to prawidłowo.
Pięć różnic pomiędzy treningiem EMS a treningiem medycznym
Zastanawiasz się, który trening będzie lepszy dla Ciebie – trening EMS czy trening medyczny? Dowiedz się, jakie są najważniejsze różnice pomiędzy nimi!
Trening medyczny gwarantuje indywidualne podejście
Podczas treningu medycznego pacjent ćwiczy pod okiem fizjoterapeuty, który nadzoruje cały proces i na bieżąco wprowadza modyfikacje. Wszystkie ćwiczenia dobierane są indywidualnie do potrzeb i możliwości ćwiczącego, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. W przypadku treningów EMS możliwość indywidualnego doboru ćwiczeń również jest możliwa, jednak nie w tak dużym stopniu. Warto o tym pamiętać.
EMS nie jest dla każdego
Bardzo ważna informacja jest taka, że trening EMS nie jest przeznaczony dla wszystkich. Nie mogą wykonywać go osoby, które posiadają rozrusznik serca lub cierpią na takie schorzenia, jak choroby serca, epilepsja czy nowotwory. Dodatkowo z treningu EMS nie mogą korzystać kobiety w ciąży lub osoby, które cierpią na stany zapalne. To duża różnica pomiędzy treningiem EMS a treningiem medycznym – ten drugi nadaje się dla każdego, o ile zostanie dobrze opracowany i przeprowadzony w sposób profesjonalny.
Trening medyczny pozwoli na określenie i likwidację dysfunkcji ruchowych
Trening medyczny, który przeprowadzany jest przez profesjonalnego i doświadczonego fizjoterapeutę, to gwarancja bezpieczeństwa. Niestety, wiele osób ma wypracowane nieprawidłowe wzorce ruchowe, które mogą prowadzić do różnego typu dysfunkcji. Co więcej, podczas treningu na siłowni mnóstwo osób pogłębia nieprawidłowe wzorce, co z czasem może prowadzić do problemów i kontuzji. Pod okiem fizjoterapeuty można mieć pewność, że wszystkie nieprawidłowości wyłapywane są niemal od razu, a dobrze dobrane treningi umożliwiają wypracowanie prawidłowych wzorców ruchowych. Niestety, w przypadku treningów EMS – szczególnie przeprowadzanych przez osoby bez odpowiednich kwalifikacji – nie zawsze jest to możliwe.
Stymulacja EMS dla pacjentów, którzy nie mogą samodzielnie napiąć mięśni
Treningi EMS mogą być wykorzystywane u pacjentów, którzy cierpią na częściowy paraliż lub takich, którzy nie mogą poruszać się samodzielnie w wystarczającym stopniu, aby przeprowadzić trening. Stymulacja EMS może być tutaj dobrym uzupełnieniem fizjoterapii i rehabilitacji. Umożliwia ona bowiem aktywację mięśni i wzrost percepcji mięśniowej bez jednoczesnego obciążenia stawów. Oczywiście tego typu stymulacja powinna być przeprowadzana pod okiem wykwalifikowanej osoby, stanowi ona bowiem uzupełnienie procesów medycznych.
Podczas EMS następuje stymulacja tylko niektórych partii mięśniowych
Wiele osób uważa, że podczas treningów EMS ma miejsce wyłącznie wybiórcza stymulacja mięśni, i to raczej tych zewnętrznych. Często pomijany jest tutaj układ nerwowy, stawy czy więzadła. Niesie to ze sobą ryzyko zaburzeń w koordynacji nerwowo-mięśniowej, a także dysharmonii w napięciu i sile grup mięśniowych. Trening medyczny jest bardziej naturalny i ma charakter holistyczny, angażując wszystkie grupy mięśniowe, a także stawy czy więzadła – a to sprawia, że jest bardzo bezpieczny i efektywny.
W okresie rehabilitacji lepszym wyborem będzie trening medyczny!
Osoby, które przeszły operację lub wracają do zdrowia po kontuzji, powinny traktować trening medyczny jako podstawę. Dlaczego? Otóż powrót do pełnej formy bardzo często możliwy jest jedynie pod okiem profesjonalisty – szczególnie, jeśli doszło do uszkodzenia narządu ruchu. W przeciwnym wypadku może dojść do wypracowania nowych, lecz nieprawidłowych wzorców ruchowych. Podczas powrotu do zdrowia istotne jest, aby trenować z wykwalifikowaną osobą, która będzie nadzorowała cały proces.
Podsumowanie
Choć trening EMS staje się coraz bardziej popularny, ta forma ćwiczeń nadal ma wiele ograniczeń, w związku z czym nie jest przeznaczona dla każdego. Trening medyczny pod okiem fizjoterapeuty powinien stanowić podstawę aktywności, szczególnie w przypadku osób, które mają problemy z układem ruchu lub chcą wrócić do formy sprzed kontuzji. Kluczowy jest tutaj fakt, że trening medyczny odbywa się pod okiem fizjoterapeuty, który dba o cały proces. Trening EMS również może nieść wiele korzyści, jednak należy traktować go jedynie jako uzupełnienie, a nie jako podstawę aktywności fizycznej czy procesu medycznego.